Ben de çoğu insan gibi yağmurlu, kapalı havalarda depresyona bi tık daha yakın oluyorum. Aklım ister istemez bi geçmişe gidiyor. Yaşadığım anılar birer birer gözümün önünden geçiyor. Mutlu olduğum, sinirlendiğim, üzüldüğüm, ağladığım, bağırdığım, şimdilerde keşke dediğim pişmanlıklarım hafızamda canlanıyor. Ve en çok içimi parçalayan şeyse o mutlu olduğum anılar, zamanlar.

  Mutlu olduğum zamanlar güldüğüm anlar ; Bir daha limanıma uğramicak bir gemi gibi. ama ben umutluyum. Özlemle
beyaz gemili kaptanımı bekleyeceğim :(